باز هم ساده اند

آدم هایی هستند که دلبری نمیکنند ،

که حرفهای عاشقانه نمیزنند ،

چیز خاصی نمیگویند که ذوق کنی...
آدمهایی که نمیخواهند عاشقت کنند...
اما عاشقشان میشوی !

ناخواسته دلت برایش میرود...
این آدمها فقط راست میگویند...
راست می گویند با چاشنی قشنگ " مهــــر"

لبخند میزنند نه برای اینکه توجهت را جلب کنند ،
لبخند میزنند چون لبخند جزوی  از وجودشان است...
لبخندشان مصنوعی نیست ، اجباری نیست،
در لبخندشان خدارا میبینی.... هیچگاه در رفتارشان احترام و محبت کم نمیشود ،
همه را دوست دارند ،
دردشان درد خودشان نیست ،
درد توست ،
درد دیگریست ،
و آنقدر درد خودشان را مخفی میکنند که فکر میکنی شاید بی دردند

اینها ساده اند 
هر که هستند ،
هر جایگاهی هم داشته باشند
هر شغل و سمتی هم داشته باشند
هر چه تحویلشان بگیرند
و شاید هر سختی و مشکلی داشته باشند
باز هم ساده اند

حرف زدنشان...
راه رفتنشان..
نگاهشان....
ادعایی ندارند،
بی آلایشند،
پاک و مهربانند.... چقدر دوست دارم این آدم های بی نشان اما خاص را....