پرداختن به غایت در جریانات معنوی جدید بسیار مهم است. پرداختن به هدف در مرام تی ام هم پرده از چند مطلب مهم بر می دارد و گویای حقیقت تی ام است. هدف و غايتي است که در tm (مديتيشن متعالي) ترسيم شده است، بسیار با اهدافی که در ادیان الهی ترسیم شده است متفاوت است.
بنيان‌گذار اين مرام به ظاهر معنوي، ماهاريشي ماهش است که با ابتکاري بي‌نظير و خلاقيتي مثال‌زدني، بزرگترين خدمت را به دنياي غرب ارائه نمود. وي توانست مکاتب عرفاني شرق آسيا را براساس مباني تمدن غرب عرضه نمايد. اين عرفان از يک طرف بوديسم و هندوسيم را با خود دارد و از طرف ديگر به اصالت انسان و دين زدايي (اومانيسم و سکولاريسم) که ريشه تمدن غرب است کاملاً پايبند است. در اين مرام عقيده بر اين است که بايد ذهن را سامان داد، چون ريشه تمامي مشکلات به آشفتگي و پراکندگي ذهن بر مي‌گردد. نگاه متمرکز به شمع يا تکرار مداوم صداهاي بي‌معنا، همه و همه براي يک هدف است و آن همان تخليه فشارهاي روحي و رواني است چرا که با اين كار ذهن از مشغوليت‌هاي گيج کننده و استرس آور نجات پيدا مي کند. معلوم شد که چرا عرفان‌هاي شرقي با مباني غربي در اين مرام ترکيب شده‌اند، چون هدف در هر دو «فرار از رنج» است. بازگشت متوالي ارواح به عالم دنيا و تناسخ، که در عرفان‌هاي شرقي به جاي معاد و حيات اخروي نشسته است کاملاً هم سو با فرهنگ و تمدن غربي است ، زيرا که در هر دو، خدا و پيامبران و شريعت محو شده‌اند. به عبارت دقيق‌تر هدف اصلي tm تحصيل يک زندگي دنيوي آرام و راحت است آن هم بدون خدا. به همين جهت به صراحت اعلام کرده‌اند مي‌توان بدون خدا و معاد ، آرامش معنوي را تجربه کرد . (هويت، جميز ـ ترجمه رضا جلاليان، ص 128)
مديتشين به خوبي قادر است در برابر فشارهاي شکننده تمدن سرمايه‌داري، از پيروان خود افرادي مطيع و سر به راه تربيت کند و کسي هم تنه به تنه سرمايه‌داري جهاني نزند. تربيت افرادي راضي و قانع، غايت مديتشين است که البته توانايي‌ها و استعدادها به طور اتوماتيک در خدمت تحکيم نظام سرمايه‌داري غربي قرار خواهد گرفت. وجه مشترک کتاب‌هايي که امروزه مديتشين را تبليغ مي‌کنند يک مطلب است و آن هم « کاميابي در زندگي شخصي و رضايتمندي از محيط» است. بنابراين براي رسيدن به مديتشين متعالي کسي حق ندارد به نيمه خالي ليوان فکر کند و همه بايد با شرايط خود را هماهنگ کنند و چون نمي‌توان جهان را تغيير داد بايد اهداف و آرمان‌هاي خود را با نظام حاکم بر دنيا تطبيق داد.
معلوم شد که در تی ام نه تنها پرداختن به تعالی و عظمت روحی جایی ندارد، بلکه بیشتر غرق شدن در دنیا و دنیا محوری مطرح است.
از طرف دیگر تی ام چون از آیین بودا اخذ شده است، نه فقط خدا در آن پررنگ نیست، بلکه اساسا ضد خداست. چرا که بودیسم هر چند به نام دین مشهور شده است اما آیینی الحادی است؛ یعنی بی خدا و ضد خدا.