از زمان آغاز انقلاب اسلامی و رویارویی ایران با کشورهای استعمار گر و افزایش نفوذ منطقه ای ایران، موضوع حمایت از تجزیه طلبان و قوم گرایان سبب شد تا ردیف بودجه ای محرمانه در داخل سازمان سیا به آن اختصاص داده شود. این برنامه مشخصا توسط کشورهای آمریکا، اسراییل و بریتانیا پیگیری می شود؛

در سال ۲۰۰۷ لوموند دیپلماتیک نوشت: سازمان سیا علاوه بر حمایت مستقیم از تجزیه طلبان ایران، در بعد رسانه ای هم بی کار ننشسته و با حمایت و با در اختیار گذاشتن امکانات وسیعی به آنان نقشه شوم تجزیه طلبی را در ایران دنبال می کند.

بر پایه اسناد افشا شده در گزارش کنگره و سنای آمریکا، سازمان سیا رسانه های متعدد و کمپین رسانه ای بزرگی را برای انتشار اطلاعات نادرست و دروغ پراکنی، از طریق آمریکا و اروپا و به همراهی برخی شخصیت های ایرانی در خارج از ایران، تدارک دیده است.

این موضوع بعدها در سال ۲۰۰۹ توسط آقای نیکولاس برنز، معاون وزیر امورخارجه وقت آمریکا، رسما تایید شد.

رسانه های فارسی زبان لندن نشین از  جمله رسانه هایی هستند که نقش مهمی را در سال های اخیر – چه در دروغ پراکنی و چه تبلیغات سیاسی- برای تجزیه طلبان و تفرقه افکنی بین قومیت ها بر عهده دارند.

بی بی سی فارسی و شبکه من و تو هم از این قاعده مستثنی نبوده و سناریوی تفرقه افکنی بین قومیت های ایرانی و تمسخر و توهین به آنان را در دستور مستقیم برنامه های خود قرار داده است تا آن جایی که در برخی از برنامه های خود به صورت علنی قومیت های ایرانی در این شبکه ها مورد تمسخر و اهانت بی شرمانه ای قرار می گیرند.

شبکه من و تو که در زمینه توهین و تمسخر به قومیت های ایرانی از پدر خوانده خود یعنی بی بی سی چیزی کم ندارد، چه در برنامه ها و چه در فضاهای مجازی وابسته به خود بارها و بارها به قومیت های ایرانی توهین کرده و در واقع آنان را در راستای سیاست های تجزیه طلبانه خود مورد تمسخر قرار داده است.

این شبکه مستقر در لندن پس از توهین به قومیت لر و کرد این بار مردم شریف آذری زبان ایران را مورد هجمه خود قرار داد و با بی شرمی تمام به آنان توهین نمود.

شبکه من و تو در برنامه هایی مثل بفرمائید شام و گزارشگر سایت خود آذری زبان های عزیز را به سخره گرفت و به آنان توهین کرد.

در پایان خاطر نشان می شود با نگاهی بر برنامه های شبکه های لندنی خصوصا “من و تو” می توان دریافت که همگی یک زمینه و تم اصلی را دنبال می کنند و آن هم مفهومی به نام «ستم ملی» است.

این برنامه ها پیام واحدی را به مخاطب القا می کنند که در ایران یک گروه قومی به نام «فارس ها» وجود دارند که به اشکال مختلف سیاسی، افتصادی، فرهنگی و زبانی، حقوق قومیت های دیگر را مورد تعدی قرار می دهند و این توهم را تولید و القا می کنند که ریشه ی نابسمانی ها وگرفتاریهای مردم نواحی مختلف ایران، در واقع همین گروه قومی فارس است.

این شیوه تبلیغاتی که از دوران جنگ دوم جهانی بارها آزموده شده، همان روشی است که همه دستگاه های مدرن تبلیغات سیاسی و اقتصادی بر پایه آن عمل می کنند یعنی یک پیام واحد را در قالب نمادها و به اشکال و طرق مختلف تکرار می کنند. با این روش، علی الخصوص در رسانه های چند حسی مانند تلویزیون و در اثر تکرار مداوم یک پیام، مخاطب در طول زمان پیام پذیری می کند.