«هنّ لباس لكم و أنتم لباس لهنّ» «۱۸۷بقره»

اين آيه‌ى شريفه زن و شوهر را به منزله‌ى لباس براى يكديگر دانسته است و روشن است كه لباس داراى ويژگى‌هايى است كه بايد در زندگى و رابطه‌ى زن و شوهر متبلور باشد كه به قسمتى از آن اشاره مى‌شود:

♥️ الف - همان طورى كه لباس آبروى انسان را حفظ مى‌كند، زن و شوهر كه به منزله‌ى لباس هستند بايد آبروى يكديگر را حفظ كنند.

♥️ ب - همان طورى كه رابطه‌ى انسان با لباس تنگاتنگ است و بيگانه به آن راه ندارد، رابطه‌ى زن و شوهر بايد به نحوى باشد كه بيگانه بر آن‌ها اطلاع پيدا نكند.

♥️ ج - لباس مناسب با فصل و زمان تغيير پيدا مى‌كند. در هواى سرد لباس ضخيم و در هواى گرم از لباس نازك استفاده مى‌شود. هر يك از دو همسر بايد اخلاق و رفتار خود را نسبت به نياز روحى يكديگر تنظيم كنند. اگر مرد عصبانى بود، زن با ملاطفت برخورد كند و اگر زن خسته بود، مرد با او مدارا كند.

♥️د - لباس انسان را از گرما و سرما حفظ مى‌كند. در مقابل، انسان نيز بايد لباس خود را از آلودگى، پارگى و. . . نگهدارى كند. زن و شوهر نيز بايد يكديگر را حفظ كنند.

♥️ه‍ - چنان كه لباس تن آدمى را گرم مى‌كند، وجود همسر نيز كانون خانواده را گرم و زندگى را از سردى مى‌رهاند.

♥️ و - همان گونه كه لباس براى انسان زينت محسوب مى‌شود، زن و شوهر بايد زينت يكديگر باشند.

♥️ز - لباس بودن دو طرفه است؛ «هنّ لباس لكم و أنتم لباس لهنّ» . بنا بر اين، تساوى زن و مرد از اين تشبيه، حداقل در بعضى از امور، استفاده مى‌شود.

♥️ح - همان طورى كه انسان لباس را انتخاب مى‌كند، در ازدواج نيز بايد زن و شوهر خودشان يكديگر را انتخاب كنند و تحميلى نباشد.

♥️ط - انسان در انتخاب لباس سعى مى‌كند لباسى را كه اندازه و مناسب با خود اوست، انتخاب كند، زن و شوهر نيز بايد متناسب و اندازه‌ى يكديگر باشند.